Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Et quidem Arcesilas tuus, etsi fuit in disserendo pertinacior, tamen noster fuit; Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. Duo Reges: constructio interrete. Sed hoc sane concedamus. Itaque a sapientia praecipitur se ipsam, si usus sit, sapiens ut relinquat.
At certe gravius. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum.
Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus; Conferam avum tuum Drusum cum C. Que Manilium, ab iisque M. Itaque ad tempus ad Pisonem omnes. Age sane, inquam. Tum mihi Piso: Quid ergo?
Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Quia voluptatem hanc esse sentiunt omnes, quam sensus accipiens movetur et iucunditate quadam perfunditur. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Quid enim? Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia.
Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Tubulo putas dicere?
Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. Hoc uno captus Erillus scientiam summum bonum esse defendit nec rem ullam aliam per se expetendam. De quibus etsi a Chrysippo maxime est elaboratum, tamen a Zenone minus multo quam ab antiquis; Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Quis hoc dicit?
Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem.