Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Disserendi artem nullam habuit. Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem. Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Duo Reges: constructio interrete.

Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Quam si explicavisset, non tam haesitaret. Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Quod praeceptum quia maius erat, quam ut ab homine videretur, idcirco assignatum est deo. Quare ad ea primum, si videtur;

Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta.

Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur.

Nam quid possumus facere melius? Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Equidem, sed audistine modo de Carneade? Et hanc quidem primam exigam a te operam, ut audias me quae a te dicta sunt refellentem. De illis, cum volemus.

Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Quod vestri non item. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Suo genere perveniant ad extremum; Cur, nisi quod turpis oratio est? Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate.

Aliter autem vobis placet. Bork Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Illud urgueam, non intellegere eum quid sibi dicendum sit, cum dolorem summum malum esse dixerit. Praeterea et appetendi et refugiendi et omnino rerum gerendarum initia proficiscuntur aut a voluptate aut a dolore. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Primum divisit ineleganter; Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Quod equidem non reprehendo;

At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Graccho, eius fere, aequalí? Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus. An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia?

Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus? Poterat autem inpune; Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Res tota, Torquate, non doctorum hominum, velle post mortem epulis celebrari memoriam sui nominis. Quae duo sunt, unum facit. Summus dolor plures dies manere non potest?

Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Idne consensisse de Calatino plurimas gentis arbitramur, primarium populi fuisse, quod praestantissimus fuisset in conficiendis voluptatibus? Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Praeterea et appetendi et refugiendi et omnino rerum gerendarum initia proficiscuntur aut a voluptate aut a dolore. Erit enim mecum, si tecum erit. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit?

At multis se probavit. Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Immo videri fortasse.