Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Qui est in parvis malis. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Duo Reges: constructio interrete.

Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda.

Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti.

Bork

Bork Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat; Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Que Manilium, ab iisque M. Bork Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum;

Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Quid ergo hoc loco intellegit honestum? Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Aberat omnis dolor, qui si adesset, nec molliter ferret et tamen medicis plus quam philosophis uteretur. Cur deinde Metrodori liberos commendas? Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis.

Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur?

Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. Itaque a sapientia praecipitur se ipsam, si usus sit, sapiens ut relinquat. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas?

Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Cur iustitia laudatur? Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere. A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem.

Cum autem venissemus in Academiae non sine causa nobilitata spatia, solitudo erat ea, quam volueramus. Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Quis est enim, in quo sit cupiditas, quin recte cupidus dici possit? Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat? Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia;

Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Atqui pugnantibus et contrariis studiis consiliisque semper utens nihil quieti videre, nihil tranquilli potest. Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata. Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus.

His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti. Quo minus animus a se ipse dissidens secumque discordans gustare partem ullam liquidae voluptatis et liberae potest. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Ita nemo beato beatior. Verum hoc idem saepe faciamus. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio.

Ego vero isti, inquam, permitto. Quis istud possit, inquit, negare? Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Bork Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior;