Et nemo nimium beatus est;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Hoc non est positum in nostra actione. Non laboro, inquit, de nomine. Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Duo Reges: constructio interrete. Quid enim possumus hoc agere divinius?

Et ille ridens: Video, inquit, quid agas;

Quid sequatur, quid repugnet, vident. At certe gravius. Quippe: habes enim a rhetoribus; Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit. Erat enim Polemonis. Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Falli igitur possumus. Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum?

Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit. Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus;

Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Sed ad rem redeamus; Urgent tamen et nihil remittunt. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Verum audiamus. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas?

Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Cur deinde Metrodori liberos commendas? Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Efficiens dici potest. Hoc non est positum in nostra actione.

Tum mihi Piso: Quid ergo?

Eadem fortitudinis ratio reperietur. Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. Sedulo, inquam, faciam. Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. An hoc usque quaque, aliter in vita?

Ita finis bonorum existit secundum naturam vivere sic affectum, ut optime is affici possit ad naturamque accommodatissime. Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta. Nunc agendum est subtilius. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus.

Quid Zeno? Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Numquam facies. Prioris generis est docilitas, memoria;